THE STRINGPOINT GROUP
De laadpaal
Halverwege Italië rij ik een station van Fastned op. Een klein gebouwtje dient als iets wat op een horecapunt lijkt. Alle laadpalen zijn beschikbaar dus ik heb vrije keuze. Op het moment dat ik de boel gekoppeld heb en even naar het gebouwtje wil lopen, komt er een tesla aanrijden met Italiaans kenteken. Als ik bij het gebouwtje ben, kijk ik even naar mijn auto en zie dat de vrouw is uitgestapt. Ze mag er best wezen. Strakke grijze sportbroek, borsten los in een groot t-shirt en zwart lang loshangend haar. Ik haal wat te eten en drinken, moet immers nog 35 minuten wachten tot mijn auto vol zit, en loop rustig richting een bankje in de buurt van mijn auto als de man van de tesla mij in gebrekkig Engels vraagt of mijn auto wel aan het laden is. Het lukt hem niet.
Ik kijk even met hem mee naar de paal. Hij heeft meerdere bank- en creditkaarten die hij allemaal probeert. Ook de qr-code heeft hij al geprobeerd. Als ik aangeef dat ik niets kan doen voor ze, bedankt hij me en loop ik terug naar het bankje. Ik eet en drink wat als ik de vrouw zie terugkeren. Nog steeds is het de man niet gelukt om zijn auto te laden. De vrouw, lekker temperamentvol, beeldt overduidelijk hopeloosheid uit. Ik besluit opnieuw er heen te lopen. Van dichtbij is het echt wel een lekker ding. ‘Can you please help us?’ Ik twijfel en vraag naar hoeveel km ze nog zouden kunnen om een tesla punt te bereiken. Ze geven aan dat ze nog 10 km kunnen rijden maar het nog 60 naar het tesla punt is. Ik denk er kort over na als ik besluit om ze te helpen. Mijn kaart doet het immers en om ze nu zo achter te laten is ook wat. De man zegt wel tien keer achter elkaar dat hij nog nooit heeft meegemaakt dat iemand hem zo helpt. De vrouw is stil en kijkt me aan. Ze is bijzonder knap en goedgevormd, een hele mooie vrouw. We kijken naar de laadsnelheid en zien dat er ongeveer 15 minuutjes nodig zijn om tenminste 100 km te kunnen rijden. Omdat ik met mijn pas ook weer de laadbrug moet beëindigen, moet ik dan ook even blijven wachten. De man zegt tegen zijn vrouw dat hij even naar het toilet moet en dan eten wil bestellen, of dat oké is en zij dan wacht in de auto. De vrouw knikt. Ik loop rustig richting mijn auto en als de man bijna in het gebouwtje met horeca is, komt de vrouw naar mijn auto toe. ‘I cant Thank you enough’ zegt ze. Ik geef aan dat het geen probleem is en ik ze graag heb geholpen. ‘No, i want to Thank you in a special way, please come with me’. Ik stap uit en volg haar als ze richting de bosjes gaat. Ik denk al te weten wat er gaat gebeuren. In de bosjes zegt ze nog een keer dat ze het ontzettend kan waarderen dat ik hun help. Ze zegt dat we niet zoveel tijd hebben.
Ze gaat op haar knieën, ik leun tegen een boom en maak mijn broek los. Ze doet met twee handen haar haar in een knot en ze doet haar shirt niet uit maar over haar hoofd zodat haar borsten zichtbaar zijn. Echt grote lekkere volle borsten. Ze neemt mijn pik in haar handen en trekt er aan. We zeggen niks als ze me al trekkend begint te zuigen. Mijn eikel net voorbij haar lipjes terwijl ze me aftrekt. Heerlijk. Ik pak haar bij haar knot en druk mezelf dieper haar mond in. Ze stopt met trekken en pijpt me heerlijk. Het duurt niet lang voordat ik klaar kom en zo 5, 6 dikke stralen zaad in haar mond spuit. Ze kan het allemaal niet verwerken dus spuugt het deels uit en deels door. ‘Thank you so much’. Ze staat op, verstopt haar borsten weer en kust me op de wang. Weg is ze, razendsnel naar haar auto. Ik loop rustig ook richting mijn auto als ik haar man weer terug zie keren met eten voor hun beide. ‘I think i have enough to make it to the teslastation’. Ik loop op hem af, haal mijn kaart langs de laadpaal en we ontkoppelen de boel. De man geeft aan dat hij me niet genoeg kan bedanken. Ik geef hem een hand en wens hem het beste, vanuit de auto krijg ik net voordat ik me omdraai een handkus. Teruglopend naar mijn auto denk ik aan de man. Die hoefde mij niet te bedanken, dat heeft zij vrouw wel gedaan.
© The Stringpoint Group
bron: Sexverhalen.com