THE STRINGPOINT GROUP

’Ik sta tussen zo’n 30 naakte vrouwen in het zwembad’

Zondag

„Blote billen”, kraait Ella en ik zie inderdaad tientallen blote billen. Blijkbaar heeft mijn zus een huisje op een naturistencamping geboekt. Maar waarom heeft niemand daar iets over gezegd? Ik blijf in de auto zitten terwijl Frederique bij de receptie de sleutels van het huisje haalt. We rijden het terrein op, dat immens groot blijkt te zijn. Zou Mark hier nu echt vakantie vieren? Dat lijkt me eigenlijk niks voor hem.

„Ik zie dit helemaal niet zitten,” kreun ik als Frederique terug is. „Overal waar ik kijk, zie ik piemels. Moet ik daar mijn kind mee confronteren? En ik heb zelf ook helemaal geen zin om in zo’n nudistenkamp te moeten verblijven.” Mijn zus smijt de sleutels en de plattegrond van de camping naar me toe en kijkt woedend.

„Nu moet jij eens even heel goed naar mij luisteren”, zegt ze. „Maarten en ik zijn aan het scheiden. Het is een naar en pijnlijk proces. Hij heeft onze kinderen meegenomen op een snoepreisje naar de Verenigde Staten. Ik neem nu zonder morren jóuw kind mee naar Frankrijk. Ik vraag geen cent voor de benzine. Jij hebt zelf deze camping uitgezocht. Dan had je je maar beter in moeten lezen. Mama en ik blijven hier, als je naar huis wilt neem je maar een taxi naar het station.”

Ik heb geen zin in ruzie, dus concentreer me op de plattegrond. We rijden verder naar een houten villa midden in het bos. Hm, dat huis heeft mijn zus goed uitgezocht. Het is best mooi. Mama en Frederique hebben elk een eigen slaapkamer, ik deel er één met Ella. Dan kondig ik aan dat ik boodschappen ga doen. Ella en ik houden gewoon onze kleding aan. Ik doe niet mee met die onzin. En ik app Mark dat ik gearriveerd ben op de camping. ‘Waar zitten jullie precies’, vraag ik.

In de supermarkt heeft iedereen kleren aan. Gelukkig. Ik zie ook veel vrouwen die een pareo hebben omgeknoopt. Dat is wellicht een mooie tussenoplossing. Ik koop er twee. En dan piept mijn telefoon. Eindelijk. ‘Schoonheid. Josien en ik hebben onze plannen omgegooid. We vonden de bosbranden in de buurt van Bordeaux te gevaarlijk. En ik wilde toch liever naar weer naar een All Inclusive Hotel op Kreta. Sorry!’

Godsamme. Daar sta ik dan op een naturistencamping. Ik kan moeilijk Ella meeslepen naar Griekenland. Of haar achterlaten bij mijn zus. Heel even overweeg ik haar toch weer bij haar stiefmoeder te stallen, maar dat kan ik niet maken. Er zit niks anders op dan hier blijven. Blijkbaar hebben Frederique en mama geen moeite met al die naaktheid, dus moet ik me er ook maar bij neerleggen. Ik ben woedend op Mark, maar weet niet zo goed wat ik daarmee moet.

Donderdag

Tot nu toe valt de vakantie mee. Het is prachtig weer. ’s Morgens maken we lange wandelingen, ’s middags gaan we naar het strand en het zwembad. Frederique heeft zich voorgenomen om Ella zindelijk te maken nu ze makkelijk zonder luier rond kan lopen. De camping is rustig en brandschoon en ik raak steeds meer gewend aan al die blote lijven, hoewel ik mijn pareo zoveel mogelijk omhoud. Eerlijk gezegd heb ik nog geen vieze gluurder gezien, er zijn vooral gezinnen. „Morgenochtend gaan we naar de aquagym”, zegt mijn zus terwijl ze over haar buik wrijft. „Ik word moddervet van al die witte wijn.”

Vrijdag

Ik sta tussen zo’n 30 naakte vrouwen in het zwembad. Dan verschijnt er een zongebruinde en gespierde Fransman die slechts is gehuld in een piepklein handdoekje. En dan begint de les. We moeten watertrappen, baantjes zwemmen en zelfs een partijtje waterpolo doen. Ik voel al mijn spieren. „Wat een lekker ding is die sportleraar”, zwijmelt mijn zus. „We gaan vanaf nu elke dag! Mama kan wel even op Ella passen.”

Zondag

Helaas zit elke dag sporten er niet in. Mama wil vandaag naar een brocantemarkt en ik moet dus zelf bij Ella blijven. Ik laat Frederique alleen naar de sportles gaan. Hoewel ik die Philippe – zo heet hij – ook een enorm lekker ding vind, gun ik haar een vakantieliefde. Ik heb mijn jengelende dochter in bed gelegd en besloten het huisje eens flink schoon te gaan maken. Dat gaat eigenlijk best makkelijk in mijn blootje.

Ik zet een lekkere playlist op Spotify aan, doe mijn oortjes in en begin. Ik hoor dus niet dat tijdens het dweilen van de veranda iemand het trapje oploopt. En net als ik de dweil opnieuw in de emmer stop, voel ik dat iemand van achteren tegen me aan komt staan. Ik voel twee handen om mijn borsten en iets hards tegen mijn rug. „Hallo lekker ding”, zegt een hese stem. „Wat fijn je weer te zien!”

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf