THE STRINGPOINT GROUP

’Haar zachte gekreun maakt me gek van verlangen’

Zondag

Ik word wakker van de geur van koffie en verse broodjes. Waar ben ik in hemelsnaam? O ja, bij Chris thuis. En die wildvreemde vrouw die gisteravond in mijn kamer stond, bleek zijn moeder te zijn. Er ligt een handdoek aan mijn voeteneinde, dus ik ga op zoek naar de badkamer. Het is alleen nogal gênant dat ik mijn naar bier stinkende stewardessenpakje weer aan moet.

Gelukkig kom ik in de gang Chris’ moeder weer tegen, die me een nogal vormeloze spijkerbroek en sweater van zichzelf aanbiedt. Ik trek ze toch maar aan en ga dan op de geur van koffie af. Het hele gezin zit al aan tafel. „We hebben op je gewacht”, zegt zijn moeder afgemeten. „Dan kunnen we nu beginnen met het gebed. Je bent toch wel katholiek, hoop ik?”

„Nee, ik ben atheïst”, zeg ik, als het gebed klaar is. Chris’ moeder kijkt zuur. „Ik ben niet gelovig opgevoed. Maar maakt u zich geen zorgen, hoor. Chris en ik hebben niets met elkaar. Ik ben alleen maar een collega.” Chris zegt niets, zijn moeder kijkt opgelucht. „Ik wist trouwens helemaal niet dat hij nog thuis woonde?”

Chris zegt afgemeten dat hij noodgedwongen weer bij zijn ouders woont sinds het uit is met zijn vriendin, maar dat hij op zoek is naar een koopwoning. „Ben je klaar met eten? Dan breng ik je naar het station.” Een beetje verbouwereerd pak ik mijn spullen bij elkaar en ga in de auto zitten. Pas als we bij het station aankomen, begint hij weer te praten. „Vanaf nu is ons contact strikt zakelijk. Tot morgen.”

Een beetje zorgelijk zit ik in de trein naar Rotterdam; mijn auto staat nog bij Angela. Als ik maar niet mijn baan op het spel heb gezet door zo kattig tegen Chris’ moeder te doen. Ik vind het ook best een afknapper dat een man van in de dertig nog bij zijn ouders woont, al is dat dan tijdelijk. Maar ja, hij is wel mijn baas en ik heb die baan keihard nodig.

Ik bel bij Angela aan en de deur zwaait open. Ze trekt me naar binnen. „Ik hoopte al dat je vroeg zou komen. Jack is met de jongens naar het bos”, zegt ze. Ik begraaf mijn hand in haar krullen en snuif. Ze ruikt heerlijk. Ik trek haar truitje omhoog en wrijf met mijn duim over haar harde tepel terwijl ik haar tegen me aantrek. Misschien moet ik de mannen in mijn leven maar vergeten en me op vrouwen concentreren.

Angela neemt me mee naar de slaapkamer en samen vallen we op het brede bed. „Wat heb je een rare kleren aan”, zegt ze. „Trek ze maar gauw uit.” Ze kust me lang en intens, terwijl haar hand de binnenkant van mijn dijen streelt. Haar duim glijdt tussen mijn benen en ik wil niets liever dan haar beminnen. Haar zachte gekreun maakt me gek van verlangen.

Angela kijkt me diep in de ogen en ik weet ineens niet zo goed wat ik hiervan moet denken. Is het alleen seks? Of vind ik haar toch echt leuk? En wat vindt zij dan van mij en wat vindt haar man Jack hier nou van? En Mark? En Chris? Wat moet ik daar nu mee? De gedachten malen zo hard door mijn hoofd dat het me niet meer lukt om me te ontspannen. „Ik moet gaan, schatje.”

Angela is teleurgesteld. „Geef je aan me over”, zegt ze. Maar ik kijk op mijn horloge en schud mijn hoofd. Ik wil Ella ophalen. Ik trek mijn eigen kleren weer aan, geef Angela een dikke kus en bedank haar voor de leuke carnavalsavond. Dan stap ik in mijn auto en rijd snel naar Amsterdam. Ik heb zin om bij mijn kind te zijn.

Maandag

Ik ben zenuwachtig als ik op mijn werk aankom. Het voelt ineens verschrikkelijk onprofessioneel dat ik ben gaan carnavallen met mijn baas in Breda. En het is natuurlijk nog erger dat ik met mijn minnaar Mark stoute appjes heb gewisseld terwijl ik in het logeerbed van zijn ouders lag. Vervolgens heb ik ook nog het geloof van zijn ouders ter discussie gesteld en kritische vragen gesteld over het feit dat hij nog thuis woont.

Ineens ben ik ontzettend bang dat ik ontslagen word. Ik heb het super naar mijn zin bij dit pr-bureau en bovendien kan ik het salaris niet missen. Kon ik de tijd maar terugdraaien. Maar zodra ik bij mijn bureau kom, zie ik Chris al staan. Zijn blik is koel. „Laura”, zegt hij. „Kun je onmiddellijk naar mijn kamer komen?

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf