THE STRINGPOINT GROUP

’We fluisteren elkaar naar een hoogtepunt toe’

Zaterdag

Oei, het was niet helemaal de bedoeling dat Chris me hier zou zien. Ten eerste was ik aan het zoenen met een andere vrouw, ten tweede wil ik niet dat hij denkt dat ik hem stalk. „Je was zo enthousiast over carnaval”, stamel ik. „Ik dacht: Dat wil ik ook wel eens proberen!”

Chris kijkt niet of hij het erg vindt. Sterker nog: hij trekt me mee om me aan zijn vrienden voor te stellen. Sommigen ken ik nog van oudejaarsavond. Zijn hand voelt fijn en warm in de mijne. Als een van zijn vrienden oppert om naar een ander café te gaan, ga ik op zoek naar Angela. Shit, ik zie haar nergens en de batterij van mijn telefoon is leeg.

„Ik ben mijn vriendin kwijt”, zeg ik enigszins paniekerig tegen Chris. „Ik logeer bij haar in Rotterdam. En mijn telefoon is leeg. Ik weet haar nummer niet, dus ik weet niet hoe ik haar kan bereiken.”

„Maak je geen zorgen”, zegt Chris. „Je vriendin begrijpt het heus wel, want zo gaat dat met carnaval. En we hebben altijd wel ergens een bed over.” Hij zegt niks over de zoen die ik met Angela uitwisselde. Zou hij het niet hebben gezien of zou het hem niet kunnen schelen? Grappig dat veel mannen moeilijker doen over een kus tussen een man en een vrouw dan een kus tussen twee vrouwen.

We dansen en drinken tot ineens het licht in het café aanfloept. Het is 2 uur en blijkbaar gaan de kroegen dicht. Verdwaasd ga ik op zoek naar mijn jas. En nu? Ik kan toch niet zomaar met mijn baas mee naar huis gaan? Dat is zo onprofessioneel. Bovendien ben ik bang dat dit tot gedoe leidt. Straks komen mijn collega’s er nog achter dat ik bij mijn baas heb geslapen. Dat levert ongetwijfeld geroddel en scheve gezichten op.

Aan de andere kant vind ik het wel een opwindend idee dat ik seks met mijn baas ga hebben. Zachtjes neuriet het in mijn hoofd. Ik wil seks met mijn baas. Niet omdat het mijn baas is, maar omdat hij gewoon verschrikkelijk leuk, lief en aantrekkelijk is. „Kom”, zegt Chris als we naar buiten lopen. „Spring maar achter op mijn fiets.”

Na een kwartiertje fietsen komen we aan bij een saai rijtjeshuis uit de vorige eeuw. Niet helemaal wat ik in gedachten had bij Chris; die had ik eerder een modern stadsappartement toegedicht. Maar dat maakt niet uit. Als het er maar lekker warm is en ik snel de kleding van zijn gespierde lijf kan rukken. Ik wil mijn armen om hem heen slaan, maar hij loopt al naar de voordeur.

„Zachtjes”, zegt Chris, terwijl hij voor me de trap opgaat. Hij opent een deur. Ik zie een saaie werkkamer met een bureautje, een boekenkast en een bed. „Hier slaap jij. Er is ook een wastafel, dus ik zal even een handdoek en tandenborstel voor je pakken.” Ai. Chris is dus helemaal niet van plan om met me naar bed te gaan.

Even later ben ik alleen. Waar ben ik in hemelsnaam beland? En waarom wil Chris me nu ineens niet meer? Is het omdat het mijn baas is of vindt hij me toch niet zo aantrekkelijk? Ik kijk om me heen in de saaie kamer. Blijkbaar heb ik hem volkomen anders ingeschat dan ik dacht. Waarom zou een jonge, single man in een rijtjeshuis met beige kamers wonen?

Gelukkig zie ik wel een oplader, zodat ik in elk geval Angela kan appen dat ik haar kwijt was. En dan zie ik tot mijn verrassing dat Mark online is op Whatsapp. Ik kan het niet laten om hem een berichtje te sturen. ’Moet jij niet slapen?’ Hij appt terug dat hij aan mij hetzelfde kan vragen.

Ik lieg dat ik in een hotel ben en hij vraagt om een foto. Giechelend fotografeer ik mezelf in bed. Ik ontbloot een borst en kijk zwoel. Dan fotografeer ik mezelf met mijn string een stukje opzijgeschoven. Mark vindt het duidelijk heel leuk. Uiteindelijk belt hij me en proberen we elkaar fluisterend naar een hoogtepunt te praten. Dat is grappig. En ik ben ook blij dat ik hem eindelijk weer eens spreek.

Maar blijkbaar praat ik toch harder dan ik dacht, want ineens hoor ik voetstappen. En voor ik mijn naaktheid kan bedekken, vliegt de deur open. Er staat een wildvreemde vrouw in de deuropening.

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf