THE STRINGPOINT GROUP
Hij ligt met zijn polsen vastgebonden aan het bed
Maandag
Ik heb een foto van het lelijke witte lingeriesetje gemaakt en dat naar Mark gestuurd die me vandaag belde om zijn excuses aan te bieden. „Josien had dus jouw cadeautje uitgepakt en was heel boos”, zei hij berouwvol. „Ik heb gezegd dat de verkoopster een fout had gemaakt, maar ik weet niet zeker of ze me gelooft. Enfin, ze gaat met Hemelvaart met haar zus in een huisje op de Veluwe. Heb je zin om dan bij mij te komen logeren?”
Koortsachtig denk ik na. Mijn moeder is met Hemelvaart zelf met mijn zus en haar gezin naar Zeeland. Ella en ik mochten ook mee, maar ik had geen zin in dat gezeur. Ik kan Ella niet meenemen naar Mark, althans ik denk niet dat ie het een goed idee vindt om zijn vrije weekend met een éénjarige door te brengen. Het enige dat ik kan bedenken, is dat ik Ella bij Linda stal, maar daar heb ik nu net een flinke ruzie mee gemaakt.
Toch app ik haar: ’Donderdag is het natuurlijk een vrije dag. Ik weet niet of je op Ella had gerekend?’ Zoals verwacht reageert ze meteen, dat mens zit permanent op haar telefoon. Linda is dólblij dat Ella donderdag komt en als ik wil mag ze zelfs tot zondag blijven. Maar dat gaat me een beetje te ver, dus ik app er nog snibbig achteraan dat ik verwacht dat ze Ella aanleert om haar Linda en niet ’mama’ te noemen.
Vrijdag
Ik word wakker en even weet ik niet waar ik ben. O ja, in het tweepersoonsbed van Mark en Josien! Ik ben hier al heel lang niet meer geweest, maar ik heb als een roosje geslapen in deze comfortabele kamer. De deur van de slaapkamer gaat open en ik ruik koffie. Mark heeft een donkerblauw pak aan met een bijpassende stropdas. Hij is gladgeschoren. Blijkbaar moet hij naar zijn werk vandaag.
Hij slaat het dekbed terug waar ik poedelnaakt onder lig. Hij gromt goedkeurend. Ik kijk ondeugend en vraag of hij nog even tijd heeft voor een vluggertje. Snel ontdoet hij zich van zijn schoenen, sokken, slip en broek en ik trek hem aan zijn colbertje naar me toe. Ik maak zijn stropdas los, klim bovenop hem en voor hij het door heeft, ligt hij met zijn polsen vastgebonden aan het bed.
„Zo, nu ben je van mij”, zeg ik. „Wat zal ik eens met je doen? Je de hele dag hier vast houden? Foto’s en filmpjes maken en die doorsturen naar je vrouw? Jij mag kiezen.” Ik zie meteen aan zijn gezicht dat hij dit geen leuk grapje vindt. „Nee hoor, het gaat heel lekker worden”, zeg ik snel en voeg de daad bij het woord door bezit van hem te nemen.
Binnen vijf minuten bereikt hij zijn hoogtepunt. Ik maak zijn polsen los en hij doet zijn kleding weer aan. „Ik moet gaan schatje”, mompelt hij. „Jij redt je wel toch? Geen gekke dingen doen. Ik wil niet dat Josien sporen van je vindt.” Hij geeft me een snelle kus en vertrekt dan. Ik ga met een stapel tijdschriften in bad liggen waar ik eerst een halve fles dure badschuim in heb laten leeglopen.
Als ik uiteindelijk ben aangekleed, ga ik op ontdekkingstocht in de kledingkast van Josien. Ik pas wat van haar jurken en blouses, maar ik vind ze allemaal veel te tuttig naar mijn smaak. Wel verwissel ik wat hangertjes. Ik overweeg mijn slipje onder het bed te laten liggen, maar bedenk dan dat ik Mark heb beloofd geen sporen achter te laten.
Mijn telefoon piept. Het is Jamie. Hij klaagt dat ik te weinig tijd aan hem besteed. Ik bel hem en klets me er onderuit door te zeggen dat hij zich moet focussen op de opnames van de soap en dat hij in een bubbel zit waardoor hij geen mensen buiten zijn collega’s mag zien. Ik weet alleen niet hoe lang deze maatregelen nog gelden. En als Jamie en ik elkaar zien wil hij zeker ook seks, wat nu als ontrouw voelt ten opzichte van Mark.
Ik bekijk het ondergoed van Josien. Stuk voor stuk mooie merken, maar al haar slips en beha’s zijn degelijk en saai. Vind je het gek dat Mark zijn heil buiten de deur zoekt. Ik denk dat die vrouw niet eens een speeltje in haar kast heeft liggen. Maar dan stuiten mijn vingers op iets hards. Een sieradenkistje.
Ik open het kistje. Het zit helemaal vol met de prachtigste ringen, oorbellen, armbanden en kettingen. Allemaal door Mark betaald, want Josien verdient natuurlijk niks met die foodvlogs waar geen hond naar kijkt. Ik heb in al die jaren relatie met Mark één keer een armband gekregen en een lingeriesetje dat uiteindelijk niet eens voor mij bedoeld was.
Ik struin door de sieraden heen. In tegenstelling tot haar kleding, vind ik deze wel mooi. Ik zie groen van jaloezie. Waarom koopt Mark al deze spullen voor zijn vrouw en helemaal niets voor mij? Dat is toch niet eerlijk? Uiteindelijk stuit ik op een paar beeldige gouden hangers. Ik pas ze en ze staan geweldig. Ik aarzel. En dan neem ik een besluit. Ik houd ze. Josien heeft zoveel sieraden, één paar oorbellen zal ze toch niet missen?
© The Stringpoint Group
bron: de Telegraaf