THE STRINGPOINT GROUP

’Laten we naar een pornofilm gaan kijken’

Donderdag

Foppe eet bij mij thuis en ik besluit toch maar eens voorzichtig het gesprek over zijn handeltje in verboden pillen aan te gaan. „Ik vind dat je ermee moet stoppen”, zeg ik botweg. „Ik zie alleen maar nadelen. Ze zijn illegaal, brengen gezondheidsrisico’s met zich mee en kunnen enorme problemen veroorzaken. Ik hoorde dat je ze op de sportschool verkoopt. Straks krijgt er nog iemand een hartaanval of zo en dan is het jouw schuld.”

Foppe werpt tegen dat het allemaal heus wel mee zal vallen; hij verkoopt ze alleen maar aan gezonde mensen. „Mensen verliezen vetweefsel en krijgen er spieren voor terug”, zegt hij. Een te hoog vetpercentage is óók hartstikke ongezond.” Ik zucht en zeg dat ik er voortaan niets meer mee te maken wil hebben. Ik heb het erg naar mijn zin bij mijn werk in de sportschool en ik wil het risico niet lopen wéér ontslagen te worden.

Ik aarzel. Zal ik hem vertellen dat ik een account op Only Fans met zijn foto’s heb aangemaakt? Misschien moet ik hem eerst verleiden. Ik sla mijn armen om zijn nek, wrijf met mijn borsten tegen zijn borstkas en steek mijn tong in zijn mond. Uiteindelijk eindigen we naakt op mijn bank. Foppe streelt met zijn ene hand over mijn borsten en met zijn andere hand over mijn buik.

„Ik wil je berijden”, zeg ik schor. „Ik wil je diep, heel diep in me voelen. En ik wil alle vunzige dingen met je doen die je maar kunt bedenken.” Ik lach zachtjes. „Een trio met een extra vrouw, zou je dat zien zitten? Of misschien een trio met een extra man?” Dat laatste zou wellicht nog meer abonnees voor Only Fans opleveren. Maar Foppe schudt zijn hoofd en zegt dat hij genoeg aan mij heeft. Shit.

„Laten we naar een pornofilm gaan kijken”, stel ik voor in de hoop dat dit hem dan wel opwindt. Ik zoek op YouTube naar een seksfilmpje van een vrouw die wordt verwend door twee mannen. Ik krijg het er warm van, maar ik zie bij Foppe weer geen enkele actie. Inmiddels heb ik niet het meer het gevoel dat het aan mij ligt. „Zie je, dit komt dus ook door die stomme pillen. Je krijgt er een erectiestoornis van.”

„Ik houd van je”, zeg ik hartstochtelijk, al weet ik niet zeker of ik dat meen. „Ik maak me zorgen over je gezondheid, echt waar. Je kunt toch ook met veel sporten en gezond eten een mooi lichaam creëren? Bovendien vind ik je al prachtig zoals je bent.” Foppe geeft me een lange knuffel, maar zegt niks. Ik vraag me af wat ik moet doen om hem te overtuigen om er echt een punt achter te zetten. Volgens mij is hij er hartstikke verslaafd aan.

Zondag

Ella en ik gaan samen naar Artis. Lekker op de fiets dwars door Amsterdam en dan naar de dieren kijken. Ze zit te zingen achterop. Ik kijk vertederd achterom, ze wordt al zo groot! Als ik voor het stoplicht naar mezelf in de etalage kijk, schrik ik. Ik zie er stralend en blozend uit, maar niet meer zo dun als een paar weken geleden. Toch wel jammer. Zal ik dan ook maar weer aan de pillen gaan?

We hebben een heerlijke middag samen. En toch bekruipt me af en toe een ’Is dit alles’- gevoel. Ik word in oktober 35, het is tijd om te bedenken wat ik verder met mijn leven wil. Misschien moet ik wel een opleiding doen om zelf sportinstructeur te worden. Of moet ik eerst toch voor een tweede kindje gaan? Maar met wie dan? Met Foppe kan ik niet eens normale seks hebben.

Diep in mijn hart is er toch maar één iemand voor mij met wie ik dit echt zou willen en dat is mijn ex-minnaar Mark. En dan bedenk ik dat hij hier maar een klein stukje vandaan woont. Misschien kan ik wel even door zijn straat fietsen. Ik voeg de daad bij het woord en sla linksaf. Even later fiets ik langs zijn huis. Ik probeer niet teveel naar binnen te kijken, maar dan hoor ik ineens een jonge meisjesstem: „Hee Laura…” zeggen.

Ik stap af. Het is Isa, de oudste dochter van Mark die net komt aangewandeld. Ze al bijna net zo lang als ik. „Veertien”, zegt ze als ik naar haar leeftijd vraag. „Hoe is het met jou? Zie je mijn vader nog weleens?” Ik antwoord dat dit niet het geval is en dat ik tegenwoordig een vaste vriend heb. Ella zwaait met haar handje en straalt van oor tot oor. „Zoek je weleens een oppas”, vraagt ze. „Ik ben heel goed met kinderen.”

Ik denk na. Meestal passen mijn moeder of Linda op als ik moet werken, maar die kunnen niet altijd. En ik zou best wat vaker ’s avonds willen worden ingeroosterd. Maar is het wel handig om Isa zo in mijn privéleven toe te laten? Want zouden haar ouders hier nu zo blij mee zijn?

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf