THE STRINGPOINT GROUP

’Hij likt de slagroom van mijn buik’

Maandag

Ik ben misselijk. Vanmiddag heb ik bij de apotheek een nieuwe voorraad pilstrippen én de morning-afterpil gehaald omdat ik toch denk dat het nu niet het goede moment is voor een tweede kind. Ik kan de zorg voor Ella al nauwelijks aan. Bovendien wil ik dat Mark en ik nu sámen bewust voor een baby kiezen en niet dat ik in mijn eentje twee kinderen moet grootbrengen.

Ondertussen weet ik nog steeds niet waar Mark is geweest en dat irriteert me mateloos. Maar ik heb uit het verleden wel geleerd dat getrouwde mannen niet willen dat hun minnares aan hun kop zeurt, omdat hun echtgenote dat al doet.

Ik heb net Josiens Facebookpagina bestudeerd en die is helemaal in de ban van Willem Engel en andere virusontkenners. Daar heeft ie zijn handen dus al vol aan. Mijn hemel. Ze is nog gekker dan ik dacht. Aan de andere kant geeft het me ook weer hoop. Misschien verkiest zij nu wel een andere wappie boven Mark en krijg ik hem eindelijk voor mezelf.

Donderdag

Jamie belt. Hij mag een paar maanden op het huis van een kennis passen die een klus op Curaçao gaat doen en vraagt of ik straks bij hem kom eten. Ik ben zo boos op Mark die nu alweer vier dagen niks van zich heeft laten horen, dat ik meteen toestem. Bovendien heb ik wel zin in goede seks en op donderdagavond ben ik altijd alleen. Mijn misselijkheid is gelukkig helemaal weg.

Tot mijn verrassing verblijft Jamie niet in een studentenkamer, zoals je zou verwachten van iemand van 21, maar een luxe penthouse met uitzicht over het IJ. Hij doet al open voor ik heb aangebeld. „Laura”, zegt hij. „Heerlijk om je te zien.” Hij geeft me een rondleiding die in de open keuken eindigt. Daar gaat hij vlak voor me staan en zegt: „Kleed je uit. Nu.”

Dat vind ik wel een leuk spelletje. Ik begin langzaam met het openknopen van mijn bloes, terwijl ik hem zwoel aankijk. Als een volleerd stripteasedanseres laat ik de bloes boven mijn hoofd cirkelen om die vervolgens langzaam op de grond te laten zakken. Ik schop mijn pumps uit, doe vervolgens mijn broek knoopje voor knoopje open en laat die vervolgens tergend traag zakken. Uiteindelijk sta ik in mijn rode lingeriesetje voor hem.

Jamie hijgt van opwinding. Hij strekt zijn hand uit naar mijn borst, maar ik heb nu de touwtjes in handen, dus ik doe een stap achteruit. Vriendelijk vraagt hij wanneer ik mijn ondergoed uittrek. „Ik? Dat mag jij doen”, zeg ik, terwijl ik zo verleidelijk mogelijk naar hem lach.

„Ik doe helemaal niks”, zegt Jamie. „Tenzij je erom smeekt.” Maar dat weiger ik. Als hij me wil hebben, moet ie zijn best maar voor me doen. Bovendien moeten we nu wel in actie komen, zeker als er ook nog gegeten moet worden. Anders ben ik nooit op tijd thuis voor de avondklok ingaat. Ik raap mijn bloes dus weer van de grond en begin hem aan te trekken.

Nee, dit gaat niet gebeuren”, zegt Jamie. „Die bloes blijft uit.” In razend tempo ontdoet hij zich van zijn eigen kleren zodat hij even later poedelnaakt voor me staat. Wat een heerlijk gezicht. Zijn lichaam is werkelijk perfect. „Heb je honger? Je kwam tenslotte eten. En misschien moet je toch even je ondergoed uitdoen.” Terwijl ik me verder uitkleed, opent hij de koelkast en haalt er een doosje met aardbeien, een doosje After Eight en een spuitbus met slagroom uit.

Jamie pakt de spuitbus en spuit eerst mijn borsten, daarna mijn navel en vervolgens mijn kruis vol met room. Vervolgens versiert hij het geheel met aardbeien en plant ook nog twee chocolaatjes op mijn tepels. Hij doet een stap terug om zijn kunstwerk te bewonderen en begint me vervolgens langzaam van top tot teen schoon te likken.

Ik gil van opwinding en pret. Ik ben alles vergeten. Mijn financiële zorgen, de angst dat Ella van me wordt afgepakt, Mark, Josien, corona en de avondklok. Dan voel ik zijn hoofd naar mijn kruis gaan en span al mijn spieren aan terwijl ik wacht tot zijn tong mijn lichaam raakt. Jamie brengt twee vingers naar binnen een na een paar minuten voel ik mijn hoogtepunt al opkomen.

Ik kreun en schok en hoor dan een geluid bij de deur. Verschrikt open ik mijn ogen. Op dat moment komt Jamie overeind en maakt aanstalten om bovenop me te komen liggen. Blijkbaar hoort hij niks. „Jamie”, sis ik, „daar is iemand.” En terwijl ik mijn lichaam tevergeefs met mijn handen probeer te bedekken en hem van me afduw, zie ik wie het is. Ik kijk recht in het onthutste gezicht van… zijn moeder!

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf