THE STRINGPOINT GROUP

’Ik voel zijn warme mond overal’

Vrijdag

„Doe gemakkelijke kleding aan”, had Pauline gezegd. We organiseren de opening van een nieuw restaurant op de Zuidas. Ik mag de gastenlijst bijhouden en Pauline, tja, wat doet zij eigenlijk? Socializen, denk ik. Maar ik denk dat ze mij er heeft willen inluizen, want ik ben zwaar underdressed met mijn gympen en spijkerbroek. Vrijwel alle aanwezige dames dragen jurkjes en torenhoge hakken.

Wat ook opvalt, is dat de meeste vrouwen jong en de mannen van middelbare leeftijd zijn. En dat heel veel vrouwen iets aan zichzelf hebben laten doen. De meesten zijn superslank, maar hebben wel een flinke boezem, een piepklein neusje en opgespoten lippen. Als ik naar de wc ga, bekijk ik mezelf eens goed in de spiegel. Ik ben bijna 34 en dat is me goed aan te zien. Ik krijg hier en daar al wat rimpeltjes, en heb ook al een paar grijze haren.

Mijn neus kan er nog wel mee door, maar mijn lippen zijn eigenlijk veel te dun en mijn wangen te plat. Ik trek ze wat omhoog en duw mijn mond wat naar voren. Zie je? Dat maakt me meteen veel knapper. Misschien is botox wel een goed idee. Wat zou dat eigenlijk kosten? Ik begin te zoeken op mijn telefoon, maar krijg een appje van Pauline. ’Waar blijf je? Ik heb geen tijd om de hele avond die gastenlijst te doen’. Ik zucht. Ik haat haar. Ik haat haar echt.

Pauline loopt meteen weg. Ze vraagt geen moment of ik iets te eten wil. De obers die de hapjes rondbrengen zijn te ver weg. Gelukkig sta ik wel naast de champagnebar en hoef ik maar even te wenken om een glas, met als gevolg dat ik een paar uur later sta te tollen op mijn benen. Ik ben dan ook blij als het einde van de avond in zicht is en Chris bij me komt staan. Hij vraagt of ik een leuke avond heb gehad. En roekeloos door de drank antwoord ik: „Zolang Pauline niet in de buurt was, wel.”

„Vanaf het eerste moment probeert ze me eruit te werken”, zeg ik. „Ik krijg alle rotklusjes en zij trekt voortdurend de leuke dingen naar zich toe.” Dat ik zelf ook dingen verpest door ze bijvoorbeeld te vergeten, vergeet ik voor het gemak maar even. Ik wankel op mijn benen. „Ik ben dronken, sorry”, zeg ik en ik leun tegen Chris aan.

„Misschien moet ik je maar naar huis brengen”, antwoordt Chris. Hij slaat een arm om me heen en we lopen naar de parkeergarage. Eenmaal thuis loopt hij ongevraagd met me mee naar boven. „Ik heb zin in je”, zegt hij. Ik knijp mijn ogen dicht. Eigenlijk had ik me voorgenomen geen seks meer te hebben met andere mannen. Niet met mijn zwager, niet met mijn baas, alleen met Mark. Maar aan de andere kant voelde ik me gisteren weer eens enorm door hem in de steek gelaten.

Ik laat me op mijn bed vallen. „Sorry Chris, ik ben doodmoe”, zeg ik. Chris helpt me uit mijn schoenen, mijn spijkerbroek, mijn bloesje, beha en slipje. Dan doet hij zijn eigen kleding uit. „Je hoeft helemaal niets te doen”, zegt hij. „Alleen maar te liggen.” Ik doe mijn ogen dicht. Chris geeft me kleine kusjes over mijn hele lichaam. Even later voel ik zijn warme mond overal. Hij kan fantastische kunstjes met zijn tong. Pfff, mijn baas is echt een baas in bed.

Zaterdag

Het voelt een beetje onwennig om naast Chris wakker te worden en blijkbaar denkt hij er zelf ook zo over, want voor ik het weet is hij vertrokken. Dat vind ik ook niet erg, want ik had het heel ongemakkelijk gevonden om het weekend met hem door te brengen. Morgen komt Ella weer thuis, dus ik heb nu nog even tijd om rond te neuzen langs de websites van diverse klinieken.

Eigenlijk zou ik ook over mijn verjaardag moeten nadenken. Die is over drie weken al. Maar wie nodig uit? Mijn zus? Ik heb nog nooit een feestje gegeven waar zij niet bij was. Ik weet ook dat zij weleens wat behandelingen heeft laten doen, maar geen idee waar en wat dat dan kostte. Volgens mijn moeder zijn Maarten en zij nog steeds uit elkaar. Was ik toch maar nooit met haar man naar bed gegaan.

Ik klik langs de sites van diverse cosmetische klinieken. Botox valt nog wel mee, maar fillers… er zijn klinieken waar ik voor 160 euro kan laten vergroten, maar anderen vragen er zelfs 500 voor. Dat laatste kan ik nooit betalen, zeker niet als ik na december geen werk meer heb. Maar is zo’n goedkope kliniek wel betrouwbaar? Ik heb echt geen idee.

Ik aarzel, pak dan resoluut mijn telefoon en bel mijn zus. „Frederique”, zeg ik aarzelend als ze opneemt. „Met Laura. Mag ik alsjeblieft bij je langskomen? Ik heb je goede raad nodig.”

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf