THE STRINGPOINT GROUP

’Hij ritst zijn broek open en duwt mijn string opzij’

Donderdag

Nog nooit heb ik me zo snel uit de voeten gemaakt als vandaag. Terwijl Josien met twee bakjes sushi in haar handen stond om haar ’hardwerkende’ echtgenoot te verrassen, lag ik daar ineens op zijn bureau. Het zure is dat ik dus echt bijna nooit op Marks werk kom. Donderdag is zijn vaste tennisavond, maar die brengt hij dus vrijwel altijd bij mij thuis door. Josien zegt niks, maar ik zie de tranen in haar ogen staan. Ik voelde me bijna schuldig. Bíjna. Maar nu heb ik een saaie avond en heeft zij haar man weer fijn voor zichzelf. Bah.

Maandag

Wat een ongelooflijk saai weekend was dit. Ik kreeg alleen een appje van Mark dat het thuis flink hommeles was. Maar de illusie dat vreemdganger de deur zou worden uitgezet of zelf de echtelijke sponde gat verlaten, heb ik allang laten varen. Gelukkig heb ik vandaag afleiding op mijn werk. Pauline, Chris en ik gaan overleggen over het feest dat we – dankzij mij! – mogen organiseren.

„Goed”, begint Chris. Ze willen dus op vrijdag 7 oktober een bedrijfsfeest. Dat is een uitdaging op deze korte termijn, maar het moet lukken. Om hoeveel mensen gaat het precies? En wat is het exacte budget?” Pauline leunt achterover in haar stoel, wijst naar mij en zegt dat ik de notulen heb gemaakt. Het zweet breekt me uit. In alle consternatie dat ik met Mark aan één tafel zat, ben ik totaal vergeten om aantekeningen te maken.

Ik open mijn laptop. Ik heb alleen de datum genoteerd en dat er een walking diner, een band én een dj aan te pas moet komen. Pauline grijnst. Ik denk dat ze dondersgoed beseft dat ik niets heb opgeschreven. Ik kijk smekend naar haar om hulp, maar ze zwijgt. „Ik weet het niet meer Chris”, zeg ik dan maar. „Ik was zo bezig om creatieve ideeën te bedenken, dat ik vergat te notuleren. Maar ik werk hier toch ook niet als secretaresse?”

Chris ontploft bijna van woede. Er is niets meer te merken van de aantrekkingskracht die er ooit tussen ons was. Ik denk dat hij enorm veel spijt heeft dat hij mijn contract heeft verlengd. Hij vraagt of Pauline de kamer wil verlaten en begint dan tegen me te foeteren. „Niets kan ik aan jou overlaten, niets! Je bent echt te dom om te poepen. Zo kunnen we toch geen feest organiseren?”

„Ik weet het goed gemaakt. Vanaf nu mag je alleen nog maar simpele taakjes doen. Vrijdag is de opening van een restaurant op de Zuidas. Jij mag de gastenlijst bijhouden. Normaal een klus voor een stagiaire, maar die begint pas volgende week.” Ik wil tegen hem zeggen dat ik helemaal niet werk op vrijdag, maar na een blik op het boze gezicht van Chris besluit ik dat maar niet te doen.

Donderdag

Terwijl ik de namen van iedereen die zich voor de opening heeft aangemeld in mijn laptop zet, zie ik Pauline knalrode lippenstift opdoen. Ze ziet er eigenlijk heel goed uit in een strak groen jurkje met kunstig opgestoken haar. Ineens maakt het me zenuwachtig dat ze straks met Mark aan tafel zit. „Tot morgen op de opening”, zegt ze flemend. „Doe maar makkelijke schoenen aan, je moet urenlang staan met die gastenlijst. Dan kom ik af en toe wel een drankje brengen!”

Peinzend kijk ik haar na. Het liefst zou ik haar eens flink de waarheid zeggen, maar de angst om mijn baan kwijt te raken, weerhoudt me. En ik weet dat er nu overal veel werk is, maar ik vind PR leuk, ik verdien goed en ik ben enorm flexibel met mijn uren, wat weer fijn combineren is met mijn lieve peuter Ella. Maar als het dan eindelijk avond is en Mark in mijn armen ligt, kan ik toch niet nalaten te vragen of hij Pauline aantrekkelijk vindt.

„Zeker”, zegt hij. „Ze ziet er leuk uit. En ze is slim en doortastend, daar houd ik wel van. Maar waar was jij eigenlijk?” Ik jok dat ik het te druk had met het openingsfeest van het restaurant dat ik morgen moet organiseren. Hij kijkt verrast. „Wat leuk! Dat had je me nog helemaal niet verteld. Kun je niet zorgen dat Josien een uitnodiging krijgt? Dat zou goed zijn voor haar netwerk.”

Echt niet. Iedere minuut dat ik dat mens zie, is er één teveel. „Ik had de indruk dat ze nogal boos op me is”, mompel ik. „Of vond ze het wel prima dat ik op jouw bureau lag?” Hij schudt zijn hoofd en zegt dat het ze inderdaad boos is en dat het een domme opmerking was. „Laten we het maar over jou hebben”, mompelt hij. „Wat heb je vandaag voor slipje aan?” En voor ik het weet, schuift hij zijn handen onder mijn kont en zit ik op zijn schoot. Hij ritst zijn broek open, duwt mijn string opzij en even later zit hij in me.

Ik leg mijn handen op zijn schouders, zodat hij me nog dieper vult. Hij stoot in me met zijn krachtige heupen en ik kan nergens anders meer aan denken dan aan hem. „Ik houd van je”, zeg ik als we even later naast elkaar liggen uit te hijgen. Mark antwoordt niet, maar kijkt op zijn horloge en zegt dat hij moet gaan. En even weet ik niet of ik dit nu nog langer moet accepteren of een scene moet gaan schoppen.

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf