THE STRINGPOINT GROUP

’Mark doet ongelooflijke kunstjes met zijn tong’

Vrijdag

De advocaat van Linda heeft het over een schadevergoeding omdat ik me niet aan de bezoekregeling heb gehouden. Ik kan mijn zus niet om advies vragen, dus doe ik het eerste dat in me opkomt: Linda bellen. Terwijl ik haar het liefst de huid zou willen volschelden zet ik een zoetgevooisde stem op. „Sorry dat ik me niet aan de afspraak heb gehouden, maar mijn zus bood onze moeder en mij een gratis vakantie aan. Aangezien ik zelf geen geld had voor een vakantie en Ella’s oma het ook fijn vindt om haar te zien, heb ik ja gezegd. Maar zal ik haar morgen zelf naar Texel brengen?”

Linda sputtert nog wat over ’egoïsme’ en ’totaal onverantwoord om in die bloedhitte met een peuter op een Franse camping tussen de bosbranden op vakantie te gaan’, maar ik hoor aan haar stem dat ze blij is. Ik reageer er niet op. „Wat mij betreft kan Ella drie weken blijven logeren, maar dan verwacht ik wel dat ik geen boze brieven van je advocaat meer krijg”, is het enige dat ik zeg.

Zaterdag

Het huisje van Linda voelt aan als een warm bad. Jaloers kijk ik hoe mijn dochter en Linda elkaar in de armen vliegen. Ik kijk om me heen. Het huisje is helemaal ingericht in aardetinten en overal staan bloemen en planten. In de enorme tuin staat een zwembadje en een speeltoestel. En Ella’s kamer is helemaal in het oudroze ingericht. Linda biedt me een kop thee aan, maar ik weiger. Ik voel een brok in mijn keel. Heel even zou ik zelf wel in de armen van Linda willen kruipen. En ik realiseer me weer dat zij eigenlijk een leukere moeder voor Ella is dan ik.

Op de boot app ik Mark dat ik thuis ben. ’Mooi,’ appt hij terug. ’Dan kunnen we elkaar donderdag weer zien.’ Even ben ik teleurgesteld. Ik had gehoopt dat hij me zo had gemist dat hij een smoes voor zijn vrouw had bedacht, maar de weekenden zijn toch nog steeds voor zijn gezin.

Maandag

Ook op mijn werk wordt lauwtjes op mijn terugkomst gereageerd. „Je laatste maand alweer”, zegt Pauline vals. „Ik heb wat leuke klusjes voor je bewaard. Dus daar kun je mee aan de slag.” Er blijkt een persbericht geschreven te moeten worden en er is een overvolle mailbox vol onbeantwoorde mails. Als ik vraag naar de komende events, antwoordt Pauline dat die voor mij niet interessant zijn omdat ik tóch wegga.

Pas aan het eind van de dag komt mijn baas Chris binnen. Hij is verbaasd dat ik een week eerder terug ben, maar doet verder een beetje afstandelijk. Van de spanning die er ooit tussen ons was is eigenlijk niets meer te merken. Ik voel me heel rot. Niemand op deze wereld vindt me nog leuk. Mijn moeder niet, mijn zus niet, mijn baas niet. En mijn minnaar ook niet echt, anders zou hij wel wat meer van zich laten horen.

Donderdag

Mijn huis is schoon, ik ben van top tot teen geschoren en heb een nieuw jurkje aan. Ik kan niet wachten om Mark te zien. Hij is ook blij. „Ik heb je gemist”, zegt Mark gesmoord en hij begint meteen aan de bandjes van mijn jurk te friemelen. Even later sta ik poedelnaakt voor hem. Hij bewondert mijn streeploze bruine lijf. „Ik wil je over je hele lichaam kussen”, zegt hij en voegt de daad bij het woord.

Mark doet ongelooflijke kunstjes met zijn tong. Hij kent mijn lichaam inmiddels zo goed dat hij me in no time twee fantastische orgasmes bezorgt. En als hij na urenlang voorspel in me is, krijg ik er nog één. „Ik hou van je”, stamel ik. Hij kijkt me alleen heel lief aan en geeft me een knuffel.

Als we even later liggen uit te blazen met een glaasje wijn, doe ik iets stoms. Ik vraag hoe zijn vakantie was. Die was vreselijk, veel te warm, Josien was aan het zeuren, Isa was aan het mopperen, enzovoort. Hoe mijn vakantie was en dat ik dus helemaal voor niks naar Frankrijk was afgereisd deed blijkbaar niet ter zake. Daar zeg ik niks van, maar ik vraag wél of hij blijft slapen. „Je moet niet naar de bekende weg vragen, Laura”, zegt hij. „Natuurlijk kan dat niet.”

„Maar ik heb misschien wel iets leuks voor je. Binnenkort bestaat ons bedrijf 10 jaar. „We willen een feest geven. Flink uitpakken voor het personeel en relaties. Hapjes, drankjes, een dj, misschien een band… is dat misschien wat voor jou om te organiseren?” Ik denk na. We organiseren wel events, maar eigenlijk alleen voor restaurants en hotels. Misschien wil Chris wel een uitzondering maken en mag ik dat feest hosten. Want bij het idee dat ik over een maand weer werkloos ben, krijg ik het ineens Spaans benauwd.

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf