THE STRINGPOINT GROUP

’Seks op een parkeerplaats, daar droom ik van’

Vrijdag

Tja, ik maak vandaag niemand blij. Linda niet omdat ik ineens met mijn kind op reis ga terwijl zij haar net wilde meenemen naar Texel en mijn baas Chris niet omdat ik zomaar drie weken vakantie opneem. Maar ik heb nog vakantiedagen zat. Bovendien is er midden in de zomer toch niks te doen. Al denkt Chris daar heel anders over: die mompelt iets over ’administratie en acquisitie’. Tja, dat moet hij nu toch echt zelf doen. Maar goed, ik ben allang blij dat hij me niet heeft ontslagen. Sterker nog: hij drukt zich dicht tegen me aan en fluistert dat hij nooit echt boos op me kan worden.

Zaterdag

Om 7 uur staat Frederique toeterend voor de deur. Handig gespt ze het autostoeltje van Ella vast en laat mama voorin instappen. „Jij zit naast Ella”, zegt ze bazig. „Ik hoop maar dat ze niet gaat kotsen of zo onderweg. Als ik moe ben, mag jij een stukje rijden.” Ik kan wel tien weerwoorden verzinnen, maar ik houd me in. „Het is precies 1000 kilometer, dus dat moeten we in één dag kunnen redden als we niet teveel in de file belanden.”

Het eerste stuk gaat voorspoedig. Vlak voor Parijs wordt het alleen een heel stuk drukker. Ella is het inmiddels spuugzat. Ze probeert zich uit haar stoeltje te wurmen en uit haar luier komt een poepgeur. „Jemig”, zegt Frederique geïrriteerd. „Is dat kind nu nog niet zindelijk? Ze is toch al tweeënhalf? Nou, we gaan bij het volgende restaurant wel stoppen en daarna mag jij een stukje karren.”

„Ze is 2 jaar en 3 maanden”, zeg ik geïrriteerd. „En je laat me gewoon expres over die rondweg van Parijs rijden. Puur om mij te pesten.” Nijdig stap ik uit de auto, verschoon Ella en laat haar even rondrennen. Ik zie Frederique op haar horloge kijken, maar doe alsof ik het niet zie. Pas als Ella een krentenbol heeft gegeten en weer lacht, wil ik gaan. En eigenlijk vind ik het ook wel stoer dat ik achter het stuur van die dikke Audi van mijn zus mag.

Helaas word ik na een uur weer gesommeerd om achterin de auto te gaan zitten. We rijden in een slakkengang. Ella is inmiddels in slaap gevallen. Zal ik Mark appen dat ik onderweg ben naar de camping waar hij en zijn vrouw zitten? Of zal ik hem verrassen? Ik wil de Instagrampagina van zijn vrouw Josien bekijken, maar helaas heeft ze inmiddels ingesteld dat je toestemming moet hebben om haar te volgen. Stom zeg.

Misschien moet ik mijn Tinder-account weer activeren. Eens kijken wat ik onderweg voor knappe Franse mannen tegenkom. Ik zoek er een paar lekkere vakantiefoto’s van mezelf bij, zet de afstand op maximaal 50 kilometer en begin te scrollen. Ook in Frankrijk veel mannen met een foto van een grote vis of kerels die met gemak mijn vader kunnen zijn. Maar ik blijf hangen bij een blonde surfgod. Oké te bruin en met te witte tanden, maar toch.

Een match!! Met een Nederlander! Haha, blijkbaar heeft hij mij ook naar rechts geswiped. Zou hij ook onderweg zijn? ’Hé, kom jij ook uit Amsterdam,’ begint hij zijn kletspraatje. ’Ik ben op weg naar een camping in de buurt van Bordeaux.’ Ik antwoord dat ik dat ook ben, maar dat de kans me klein lijkt dat we elkaar daar treffen. ’Jammer,’ zegt hij. ’Ik zou die fantastische borsten wel willen kussen.’ Ik antwoord met een smiley, waarop hij enthousiast verder gaat. ’We zouden natuurlijk ergens kunnen afspreken.’

’Seks op een parkeerplaats, daar droom ik van. Jij en ik tussen twee vrachtauto’s. Iedereen kan ons zien. Jij op mijn schoot. Ik stop mijn gezicht tussen je borsten. Mmm.’ Ik lach hardop. Echt, al die kerels zijn hetzelfde. Pas dan merk ik dat we inmiddels helemaal stilstaan en dat mijn moeder en mijn zus allebei woedend naar me kijken.

„Laura! Wat doe je? Kun jij op Google Maps kijken of er alternatieve routes zijn? Mama snapt er niks van. Maar als we dit tempo doorrijden, zijn we er rond middernacht nog steeds niet.” Braaf klik ik de surfgod weg en tik het adres in dat Frederique me geeft. Ik heb eigenlijk geen idee waar we precies heen gaan. Frederique heeft alles geregeld. Ik weet alleen dat we in een huisje op een camping zitten. En dat we nog minstens 7 uur onderweg zijn. Maar wie gaat er dan ook op zwarte zaterdag rijden?

En dan doet mijn moeder een duit in het zakje. „Ik ben klaar mee voor vandaag. En we kunnen dit Ella ook niet langer aandoen. Het kind heeft het warm en is doodmoe. We gaan op zoek naar een hotel. Ik betaal.” Ze zegt het op die toon die ze aansloeg als Frederique en ik vroeger vervelend deden. Ik google naar een hotel in de buurt. En vind zowaar iets. En als we daar een uurtje later fris gedoucht in het restaurant zitten, krijg ik voor het eerst zin in deze vakantie.

Zondag

Nu ben ik het die in de auto in slaap is gevallen. Ik word wakker omdat mijn moeder opgewekt tegen me zegt dat we er zijn. Een beetje versuft kijk ik om me heen. Zou het een leuke camping zijn? Zou ik me inderdaad zoals Mark zegt gemakkelijk kunnen verbergen omdat het er zo groot is? Ik ben benieuwd. En dan zegt Ella: „mama, blote billen!” En inderdaad. Ik zie blote billen. Tientallen blote billen. En niet alleen billen. Huh? Het lijkt wel alsof we op een naaktcamping zijn beland!

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf