THE STRINGPOINT GROUP

’Ik kijk naar de harde bobbel in zijn broek’

Maandag

De huisarts heeft een SOA-test gedaan. Ik heb geen klachten, dus wie weet valt het mee. Alleen: waarom had ik in godsnaam seks met mijn zwager? Ik vind hem niet eens leuk. Als Frederique er ooit achter komt, vermoordt ze me. Helaas ben ik door het bezoek aan de dokter wel een uur te laat en dat levert me een chagrijnige blik van Chris op. „Ik ben aan het inventariseren wie wanneer met vakantie wil”, zegt Chris. Heb jij al plannen voor deze zomer?”

Ik antwoord dat ik er even over na wil denken en app Mark. Die appt terug dat hij vanaf 16 juli drie weken gaat kamperen in Frankrijk. Huh? Normaal is Mark van de luxueuze vijfsterrenhotels. Maar wellicht kiest hij dit jaar voor een autovakantie. Het zijn precies de drie weken dat Linda met Ella naar Texel wil. Dat wordt dus een saaie periode voor mij. Ik antwoord Chris dat ik geen plannen heb. „Mijn contract hier loopt in september af, dus ik ga daarna wel op reis.”

Mijn collega Pauline wil ook al in juli drie weken weg. Ik snap dat niet. Waarom zou je als je single en kinderloos bent, midden in de zomervakantie weggaan? Het is dan peperduur en overal snikheet. Ik haal mijn schouders op. Chris kijkt op zijn horloge. „We moeten zo gaan, dan kunnen we je voorstel aan onze nieuwe klant presenteren.”

Het zweet breekt me aan alle kanten uit. Ik ben die hele presentatie vergeten. Ik heb helemaal niets voorbereid, bovendien heb ik de verkeerde kleren aan. Een verwassen shirtje, een spijkerbroek en een paar oude gympen. „Je hebt het toch wel voorbereid? Ik heb het je meerdere keren gevraagd”, zegt Chris in de auto. Nee dus. Maar ik knik braaf en google snel op mijn telefoon naar ’Ahr wijnen’. „Ik vertrouw volledig op je”, zegt Chris.

We hebben afgesproken bij een wijnimporteur uit Zwolle, waar ook de klant uit Duitsland aanwezig zal zijn, dus de presentatie moet in het Engels. Mijn Duits is hier echt niet goed genoeg voor. Veel te snel ben ik aan de beurt. En dan gaat het mis. Ik hakkel iets over dat veel te weinig mensen de geweldig lekkere wijn uit de Ahr kennen en dat hier hoognodig verandering in moet komen, maar meer kan ik niet verzinnen. Ik kan ook geen cijfers laten zien. Ik vrees dat Chris me op staande voet gaat ontslaan.

Maar gelukkig komt het niet zover. De importeur heeft allerlei lekkere hapjes ingeslagen en laat ons verschillende soorten wijn proeven. De Duitsers zijn superaardig tegen me en ik begin een beetje te ontdooien en verzin ter plekke leuke ideeën. Chris knie drukt tegen de mijne. Ik voel zijn warmte door mijn spijkerbroek heen. En als we na uren tafelen vertrekken, sta ik te wankelen op mijn benen.

Eigenlijk is Chris zó leuk. Niet alleen omdat hij niet boos wordt als ik mijn werk verpest, maar ook omdat hij zo lief en lekker is. Misschien zou ik wat meer energie in hem moeten steken, in plaats van in mijn getrouwde minnaar. Ik knijp in zijn hand als we naar de parkeergarage lopen. „Dank je wel”, zeg ik. „Ik zal me voortaan nóg beter voorbereiden. Gelukkig ben ik goed in improviseren.”

„Kus me”, zegt Chris zodra we in de auto zitten. Zijn tong glijdt langs de mijne. Zijn lippen zijn zacht en hongerig. Het liefst zou ik hem ter plekke willen uitkleden. Ik wil seks met hem, midden in de parkeergarage. Ik kijk naar de harde bobbel in zijn broek. Maar dan denk ik ineens aan dat reisje dat hij met mijn collega Pauline heeft gemaakt. Ik ga rechtop zitten en maak me van hem los.

„Eerst wil ik iets weten”, zegt ik schor. „Ben je met Pauline naar bed geweest?” Chris kijkt schuldbewust. Hij start de motor en we rijden weg. „Ja dus”, zeg ik. „Getverdemme.” En dan schiet me ineens die SOA-test te binnen. Stel nu dat ik chlamydia heb en dat aan Chris moet opbiechten. En stel nu dat hij Pauline ook heeft besmet. Dan kan ik echt maar beter meteen ontslag nemen. Ik heb dan echt geen leven meer op kantoor.

Het is al over vijven als we terug in Utrecht zijn. Ik kijk op mijn horloge. Als ik nu nog maar op tijd bij de crèche ben. „Sorry”, zegt Chris. „Sorry. Ik ben maar een man, hè. Overigens staat er volgens mij iemand op je te wachten.” Ik kijk hem verbaasd aan, maar dan zie ik het. Dat is die enge Ralph, die ik overal heb geblokkeerd. Hij leunt tegen mijn auto aan. Hoe weet hij waar ik werk? Ik vind het een beetje griezelig worden…

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf