THE STRINGPOINT GROUP

’Ik ben in de war van de vrijpartij met mijn zwager’

Dinsdag

Eigenlijk ben ik opgelucht dat ik de pitch op mijn werk niet heb gewonnen. Nu kan ik de kunst afkijken bij Pauline, die er blijkbaar een goed gevoel van krijgt om mij als haar assistente te beschouwen. Hoewel ik wel even een steek van jaloezie voel als ze triomfantelijk vertelt dat er ook een persreis naar de Languedoc aan vast zit, die zij samen met Chris gaat begeleiden. Pauline is ook single, zelfverzekerd en aantrekkelijk. Achteloos vraag ik aan haar wat ze eigenlijk van Chris vindt.

„Tja, ik ken hem al zo lang”, zegt ze. „Hij heeft eigenlijk alles wat ik in een man zoek; hij is slim, knap en ontzettend aardig. Maar misschien wel een tikkie te serieus voor mij. Het is nu al twee jaar uit met zijn ex, maar volgens mij treurt hij nog steeds om haar. En dat hij nu weer bij zijn ouders woont vind ik ook niet echt sexy. Maar jij valt op hem hè?” Ze kijkt me strak aan en ik word knalrood.

„Nou ja, ik vind hem wel leuk”, hakkel ik. „Maar ik zou nooit iets met hem beginnen hoor. Hij is mijn baas en dat vind ik niet professioneel. Dus maak je maar geen zorgen. Je kan hem lekker versieren, tijdens de persreis. Haha!” Pauline trekt haar wenkbrauwen op en zegt niks. Ik voel me ongemakkelijk. Vormt ze nou een bedreiging of niet? Dan word ik afgeleid door het piepen van mijn telefoon. Mark!

’Schoonheid. Ik heb van de dokter pijnstillers voorgeschreven gekregen, maar Josien weigert dat voor me te halen. Ik krijg niet eens paracetamol van haar. Kun jij niet aan die zwager van je om wat morfine vragen? Dan kan ik misschien een keer slapen.’

Ik app Maarten dat een vriend zijn schouder heeft gebroken en dat zijn vrouw een wappie is die tegen medicijnen is. Ik vraag of hij een recept kan uitschrijven dat ik dan wel even op kom halen. Maar hij appt terug dat hij liever een keertje bij mij langskomt. ’Donderdag is je kinderloze avond toch? Ik heb dienst. Kom maar naar het ziekenhuis.’

Donderdag

Maarten ziet er belachelijk sexy uit in zijn witte jas. „Je hebt geluk”, zegt hij. „Het is rustig vanavond. „Kom mee naar mijn kamer.” Hij beent met grote passen voor me uit. „Het wordt wel een vluggertje, vrees ik. Ik kan elk moment opgeroepen worden.” Hij streelt mijn gezicht en ik voel mijn knieën knikken. „Kom, we doen het staand”, zegt hij schor. „Je slikt toch wel de pil?”

Al mijn goede voornemens verdwijnen als sneeuw voor de zon als Maarten me resoluut omdraait zodat ik met mijn gezicht tegen de muur sta. Ik hoor voetstappen, die voor de deur stilstaan. Er wordt aangeklopt. „Sst”, zegt Maarten, terwijl hij zachtjes in mijn nek bijt. Hij trekt mijn rokje omhoog en ik hoor hoe hij de rits van zijn spijkerbroek opentrekt. Dan duwt hij mijn slipje opzij en neemt me van achteren. Oef, dit is echt heel lekker.

„Er gaat niets boven seks in het openbaar”, zegt Maarten als we vijf minuten later hijgend onze kleren rechttrekken. Shit. Ik heb alwéér seks met de man van mijn zus gehad. „Geef me dat recept”, zeg ik, terwijl ik mijn hand uitsteek. „Dit is echt de laatste keer dat dit is gebeurd. Als Frederique ontdekt dat jij met mij bent vreemdgegaan, vergeeft ze het me nooit.” Maarten lacht. Dan gaat zijn pieper. Hij geeft me een snelle kus op mijn wang en stuift weg.

Vrijdag

Tegen mijn principes in ben ik weer in de slaapkamer van Mark en Josien. Mark heeft me bezworen dat Josien met de kinderen naar een pretpark is en de hele dag wegblijft. Zijn rechterarm zit in een mitella en hij heeft duidelijk veel pijn. Hij geeft me een lange warme zoen. „Seks zit er niet in”, zegt hij spijtig. „Ik kan niks met links. Tenzij jij…” hij wijst op zijn kruis.

Maar ik ben ook niet echt in de stemming. Ik ben nog steeds te veel in de war van de vrijpartij met mijn zwager. „Ik ben moe”, zeg ik naar waarheid. „We hebben een nieuwe en veeleisende klant die veel tijd kost. Zal ik een glas water voor je halen zodat je die pillen kan innemen?” Ik loop naar de badkamer. Zouden ze echt helemaal geen pijnstillers in huis hebben? Ik open een kastje en daar zie ik iets waar mijn oog op valt.

Een rond doosje. Nieuwsgierig open ik het. Hé. Volgens mij is dat een pessarium. Dat lijkt me typisch een voorbehoedmiddel dat bij Josien past. Ik loop ermee naar de slaapkamer en gooi het naar Mark. „Wat is dit”, zeg ik fel. „Waarom gebruiken jullie anticonceptie? Je vrouw en jij vrijen al jaren niet meer met elkaar, zeg je? Of… toch wel?!”

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf