THE STRINGPOINT GROUP

’Ik proef haar zachte lippen, onze tongen draaien rondjes’

Zondag

Ik heb er even over nagedacht, maar ik vind het geen goed idee om met mijn zus en zwager op wintersport te gaan. Maarten bood me aan dat ik die vakantie mag terugbetalen in natura. Hoe haalt die gek het in zijn hoofd? Ik wil geen cent van die man en ik wil al helemaal niet met met hem op vakantie. Bovendien heb ik nog steeds een flinke schuld bij hem.

Ik bel Frederique om uit te leggen dat ik niet mee ga skiën, omdat ik Ella daar nog veel te klein voor vind en ik ook nog geen vrij wil vragen aan mijn nieuwe baas. Fred heeft alle begrip, maar blijkbaar denkt haar man daar anders over, want die appt me dat hij het ’flauw’ vindt en vraagt wanneer ik die 10.000 euro ga terugbetalen. Ik app terug dat ik 100 euro per maand kan aflossen, maar dat vindt hij te weinig. ’Dat duurt jaren en dan heb ik het nog niet eens over de rente’.

Ik besluit niet te reageren. Maarten kan dat geld gemakkelijk missen en hij vindt het alleen maar grappig om mij op de kast te jagen. Ik zou het overigens wel leuk vinden om weer eens een reisje te maken. Dat is eigenlijk al veel te lang geleden.

Donderdag

Mijn baas Chris vraagt wat ik komend weekend ga doen. „Niks”, zeg ik. „Mijn dochter gaat een paar dagen met haar bonusmoeder naar Texel, maar zelf heb ik nog geen plannen. „En jij?” Ik kijk naar hem. Wat is hij toch gruwelijk knap. Ik zou me wel weer vrijwillig met hem in de lift willen laten opsluiten.

Chris begint te lachen. „Wat denk je zelf? Ik woon in Breda. Carnaval vieren natuurlijk! Daar kijk ik al twee jaar naar uit. Heb je dat wel eens meegemaakt?” Ik schud mijn hoofd. Het lijkt me eigenlijk niks, al die dronken mensen die bovenop elkaar staan. En dan moet ik zeker de polonaise doen op van die afschuwelijke muziek. Maar dat zeg ik maar niet. Chris kijkt alsof hij er ontzettend veel zin in heeft.

Misschien kan ik dit weekend wel naar Rotterdam. Ik heb mijn vriendin Angela al heel lang niet gezien. Maar als ik haar ’s avonds naar haar plannen voor het weekend vraag, blijkt ook zij carnaval te gaan vieren met een vriendin. „Ga mee”, zegt ze enthousiast. „Ik heb nog wel een stewardessenpakje voor je. We gaan naar Breda.”

Breda? Dat lijkt me geen goed plan. Dan kom ik vast Chris tegen. Straks denkt hij nog dat ik hem stalk. „Kunnen we niet ergens anders heen? Eindhoven of Tilburg of zo? Of Maastricht? Dan zoeken we daar een hotelletje.”

„Er is echt geen hotelkamer meer te vinden nu”, zegt Angela stellig. „Bovendien is het nog geen half uur rijden van Rotterdam naar Breda. Mijn vriendin Lise drinkt niet, dus die is de BOB. Er zijn duizenden mensen op de been, je komt die baas van je heus niet tegen. En als ik uiteindelijk instemmend brom, is ze dolblij. „Tot zaterdag, supergezellig dat je meegaat!”

Zaterdag

Zoals ik verwachtte, is het stewardessenjurkje van Angela extreem kort met een diep decolleté. Gelukkig heb ik op haar aanwijzingen wel een dikke panty en een paar gympen aangetrokken. Het is prachtig weer en bomvol in de stad. „Eerst een bodempje leggen”, zegt Angela en we bestellen alle drie een pizza in een Italiaans restaurant.

Daarna gaan we van kroeg naar kroeg en ik merk dat ik het leuker vind dan ik dacht. We drinken het ene biertje naar het andere – behalve Lise die het bij cola houdt – tot Lise in de armen belandt van een magere jongeman die verkleed is als politieagent. „Ik blijf nog even hier”, roept ze als wij naar het volgende café willen. Als ik vraag of ze die man soms kent, barst Angela in lachen uit.

„Dat is met carnaval niet belangrijk”, zegt ze. „Zoenen met wildvreemden is normaal. Misschien moet je jezelf wat meer openstellen. Het is feest! Geniet ervan.” Ik knik. Ze heeft gelijk. Mijn gedachten gaan voortdurend van Mark naar Chris. Bij Mark vraag ik me af wat hij aan het doen is en of hij nog wel eens aan me denkt en bij Chris of ik hem nog ergens zal treffen vanavond.

„Je ziet er superlekker uit vanavond”, zegt Angela. „En je kan natuurlijk ook met mij zoenen.” Ze voegt de daad bij het woord en buigt zich naar me toe. Midden in het café geeft ze me een vurige tongzoen. Ik proef haar zachte lippen. Onze tongen draaien rondjes. Ze smaakt heerlijk. Ik ga dicht tegen haar aan staan. Onze borsten raken elkaar. Het is dat we niet alleen zijn, anders had ik ter plekke haar jurkje losgeknoopt.

„Hm. Zullen we toch maar naar huis gaan?” Angela’s stem klinkt dik. Maar ik zeg nee. Ik wil dit feestje tot aan het einde meemaken, bovendien vind ik het ook lullig voor Lise als we eerder gaan opbreken. „Oké, ik vermaak me hier ook wel”, zegt Angela en kust me opnieuw. Ik sluit mijn ogen en dan… voel ik ineens een hand op mijn schouder.

Het is mijn baas Chris, die er adembenemend uitziet in een spierwitte kapiteinsoutfit. Zijn gezicht steekt bruin af bij zijn witte pet. Hij kijkt verbaasd naar Angela en mij. „He, Laura. Wat doe jij nou hier?!”

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf