Donderdag
„Hoe nu verder”, vraag ik. „Wat gaat er nu verder tussen ons gebeuren?” Ineens moet ik aan ’Paradise by the Dashboard Light’ denken waarin hij haar van alles belooft als ze maar seks met elkaar hebben. En uiteindelijk haten ze elkaar. Rust zacht, Meat Loaf, maar ik hoop toch niet dat Mark en ik elkaar gaan haten. „En wat deed je eigenlijk op Tinder”, wil ik toch nog weten.
„Misschien moet ik aan jou vragen wat jij op Tinder doet”, zegt Mark kalm. Daar word ik kwaad van. Ik ben niet degene die getrouwd is tenslotte en dat zeg ik hem ook. „Prima”, antwoordt hij. „Dan gaan we allebei met anderen daten. Ik hoef jou helemaal geen verantwoording meer af te leggen.”
Bij het idee dat Mark met andere vrouwen gaat daten, raak ik in paniek. Dat ik hem moet delen met die saaie Josien neem ik op de koop toe, maar het beeld van Mark die seks heeft met een onbekende dame, vervult me met afschuw. Ik duw hem van me af en begin te huilen. Waarom heb ik hem toch nooit eens voor mezelf?
Mark trekt me weer naar zich toe. „Het hoeft niet zo te gaan hè”, zegt hij, terwijl hij me knuffelt. „We kunnen ook de draad weer oppakken en verder gaan waar we gebleven waren. Elke donderdagavond afspreken, samen weekendjes weg…” Hij kust me in mijn nek. „Cadeautjes…”
Ik kijk kwaad. Ik ben niet te koop. „Maar voordat we voorgoed afscheid van elkaar nemen, wil ik je nog een keertje beminnen”, zegt hij schor. „Misschien moet je lekker op de bank gaan liggen in plaats van op dit harde bureau.” Omdat ik alweer zin in hem heb, doe ik wat hij zegt. Even later ben ik naakt. Hij kust me op mijn mond en dwaalt dan via mijn hals naar mijn tepels. Eerst neemt hij de ene tepel in zijn mond en dan de andere, terwijl hij er zachtjes aan knabbelt.
Dan gaat zijn mond nog verder naar beneden, zijn tong likt mijn navel en zoekt dan het zachte plekje tussen mijn dijen op. Het duurt niet lang voor ik explodeer. Ik ben boos en opgewonden tegelijk. Ik trek Mark op me en hij neemt me hard en toch teder. „Hm”, zegt Mark, na afloop. „Verboden seks is het lekkerste dat er is. Zullen we maar geen afscheid nemen en dit volgende week weer doen?”
„Hm”, antwoord ik op mijn beurt. „Ik vind seks in een bed comfortabeler dan op jouw kantoor. Dus kom maar naar mij toe. En ik heb één voorwaarde. Dat jij van Tinder afgaat. Dan doe ik dat ook.” Als Mark lacht, zeg ik dat ik blij ben dat het weer goed is tussen ons. Maar voel ik dat ook echt zo? Of ben ik gewoon bang dat hij er met iemand anders vandoor gaat?
Dinsdag
Mijn eerste werkdag bij het PR-bureau! Ik neem het zekere voor het onzekere en breng Ella om klokslag 8 uur naar de crèche, waardoor ik veel te vroeg in Utrecht ben. Ik blijf nog een tijdje in mijn auto in de parkeergarage zitten en scrol wat door mijn telefoon. Ik kijk op Tinder of Marks profiel nog steeds zichtbaar is en dat is niet het geval.
Ik heb er een beetje buikpijn van. Blijkbaar is het voor Mark heel vanzelfsprekend dat we weer op de oude voet verder gaan. We zien elkaar elke donderdagavond en dan gaan we uit of hebben we bij mij thuis seks. Af en toe mag ik met hem mee op reis. En verder zit ik met alle feestdagen en vakanties alleen en moeten we onze relatie geheimhouden.
Is dat het leven dat ik wil? Ik ben nu al zes jaar met tussenpozen Marks minnares. Ondertussen blijft hij gewoon bij zijn vrouw die het heus wel doorheeft als hij elke donderdag weg is. Ik verdien toch veel beter? En wat voor voorbeeld geef ik Ella? Dan dwalen mijn gedachten weer naar Chris, die leuke vent die ik op oudejaarsavond heb ontmoet. Hij had er geen goed woord voor over dat ik het met een getrouwde man doe.
Eigenlijk was de enige reden dat ik op Tinder ging dat ik hoopte Chris terug te kunnen vinden. Ik zag hem nergens op social media. Voor het eerst sinds tijden had ik het gevoel dat ik weer eens een echt leuke vent aan de haak had geslagen. Ik zou hem echt dolgraag nog eens willen terugzien. Voor hem zou ik Mark meteen aan de kant zetten denk ik. Maar goed, ik denk niet dat ik Chris ooit terugzie.
Ik kijk op mijn horloge. Tijd om naar boven te gaan. Ik slaak een diepe zucht, strijk mijn haar glad en stap even later in de lift naar de negende verdieping waar het PR-bureau is gevestigd waar ik de komende maanden zal werken. Spannend om na al die maanden thuis werken weer in een kantooromgeving te gaan vertoeven.
Pauline staat me al bij de lift op te wachten. „Superfijn dat je er bent”, zegt ze. „Koffie?” Als ik met een verse cappuccino in mijn hand sta, stelt ze voor om te beginnen met een rondleiding. Het kantoor ziet er supergezellig en toch stijlvol uit. Er werken iets van tien mensen, allemaal tussen de 25 en 45 jaar, schat ik in. Ze lijken me aardig. Ik heb er zin in.
„En tot slot is dit het kantoor van de baas”, zegt Pauline. Ze gooit een deur open. „Laura, dit is Christiaan, Christiaan, dit is Laura, onze tijdelijke kracht.” Ik kijk op. Daar staat Chris, de man met wie ik een paar weken geleden innig stond te zoenen in Antwerpen. Chris, de man die mij keihard veroordeelde om mijn relatie met een getrouwde man. Chris, mijn nieuwe baas.
© The Stringpoint Group
bron: de Telegraaf