Zondag
De hele kamer is doodstil als Linda zegt dat ze Ella de helft van de tijd bij zich wil hebben en anders een procedure start. Mijn zus Frederique – die advocate is – zegt: „Misschien kun je beter naar huis gaan, Linda. Je bent een feestje aan het verpesten.” Linda kijkt verbolgen, maar pakt dan toch haar spullen. Ze probeert Ella nog te knuffelen, maar die wurmt zich los. Gelukkig.
Radeloos vraag ik aan Frederique wat ik moet doen. „Ze is biologisch niks van Ella. Haar overleden man is de vader, maar dat geeft haar toch geen recht om Ella vaker te mogen zien?” Frederique aarzelt. Omdat Linda nu al sinds de geboorte van Ella twee dagen per week voor haar zorgt, kan de rechter een uitgebreidere omgangsregeling toewijzen. Maar een soort co-ouderschap, zoals Linda wil, lijkt haar niet heel kansrijk.
De sfeer is omgeslagen en de één na de ander vertrekt. Frederique geeft me een zoen en zegt dat ik me niet al te veel zorgen moet maken. Toch voel ik me rot. Had ik maar nooit met een bezoekregeling ingestemd. Aan de andere kant kan ik die gratis oppas heel goed gebruiken. De enige die bij me blijft is Angela, mijn vriendin uit Rotterdam. Samen met haar is mijn woonkamer binnen een oogwenk opgeruimd.
„Zal ik blijven slapen?” stelt Angela voor als Ella in bed ligt. „Ik heb Jack expres thuisgelaten zodat hij de jongens morgen naar school kan brengen. Ik zou je graag willen helpen wat meer orde in je leven te brengen, want ik heb het gevoel dat het nu een beetje een chaos is. Klopt dat?” Ik knik. Ik heb het gevoel dat niets echt lekker loopt. Mijn relatie met Mark niet, mijn werk niet en nu dreig ik ook nog mijn kind kwijt te raken.
„Maar dat komt morgen”, lispelt Angela. „Eerst gaan we iets anders doen.” Ze opent haar lippen en kust me zacht en passioneel. Onze tongen raken elkaar en ik kus haar gretig terug. Angela pakt mijn hand, trekt me mee naar de slaapkamer, trekt mijn jurkje over mijn hoofd en maakt geroutineerd mijn beha los. Ik doe haar truitje ook uit. Angela draagt zelf geen beha, dus ik neem haar borsten in mijn handen en kus ze één voor één.
Even later zijn we beiden naakt. Mijn hand glijdt tussen haar benen en zij doet hetzelfde bij mij. Hijgend kijken we elkaar aan. Ik voel en zie hoe opgewonden ze is en mijn buik kriebelt. Dat is hét voordeel van vrijen met een vrouw: ze weet precies wat ze moet doen. Al na een paar minuten komen we vlak na elkaar tot een hoogtepunt en we vallen daarna tegen elkaar aan in slaap.
Maandag
Als Ella naar het kinderdagverblijf is, zegt Angela dat we een spreadsheet gaan maken om al mijn plannen uiteen te zetten. Ze vraagt me wat ik precies wil. „Oké. Om mijn agentschap tot een succes te maken, zal ik veel meer jonge talenten moeten aantrekken. Beginnende acteurs, presentatoren en influencers vragen veel tijd en begeleiding. Ik moet ze eigenlijk in de watten leggen. Maar daarvoor heb ik geld, een auto en tijd nodig”, zeg ik. Angela maakt een kolom ’werk’.
„Daarnaast wil ik meer duidelijkheid over Mark. Hij zegt steeds dat hij bij zijn vrouw weg wil, maar onze relatie duurt nu bijna zes jaar en Mark heeft nog steeds niet voor mij gekozen. Hij wil het gewoon allebei: getrouwd blijven met Josien en mij als minnares. Zolang Josien en ik dat blijven accepteren, verandert er denk ik niks.” Angela maakt een kolom ’relatie’.
„Tot slot wil ik van dat gedoe met Linda af. Ik vind het prima dat Ella twee dagen per week bij Linda is, maar niet de helft van de tijd. Linda wil een huis op Texel kopen en daar om de week met Ella gaan zitten. Dat kan toch niet? Ik heb het gevoel dat ze mijn kind afpakt!” Ik ga steeds harder praten en voel ineens de tranen over mijn wangen lopen. Angela maakt een kolom ’Ella’.
„Dat raakt je het heftigst, zie ik. Misschien moet je Linda duidelijker maken dat er met jou niet te sollen valt. Er staat niks op papier, dus Linda heeft nergens recht op. Er bestaan kinderdagverblijven met flexibele openingstijden. Waarom schrijf je Ella daar niet in? Ik stel voor dat ik jou geld leen om de eerste maanden te overbruggen. Dan kun je een kantoor huren, een auto kopen en dat kinderdagverblijf betalen.”
Angela googelt en zegt: „Bij Schiphol in de buurt is een kinderdagverblijf dat ’s avonds en in het weekend geopend is. Waarom bel je daar niet heen?” Ik bekijk de website en schrik van de prijzen. Toch bel ik en krijg te horen dat ik donderdag langs kan komen voor een kennismakingsgesprek. Donderdag. Dat is dus de dag dat Ella normaal naar Linda gaat. Maar ik hoor mezelf zeggen dat het goed is.
Donderdag
Ik heb een tweedehands Suzuki Swift gekocht. Nog niet de luxe bak die ik zou wensen, maar het is voor het eerst dat ik een eigen auto heb en dat is al fantastisch. Nu nog even wachten op een parkeervergunning, maar ik mag hem bij het kantoor van Frederique zetten. Ik heb mijn zus nog niet durven vertellen dat ik zonder overleg Ella bij Linda weghoud. Dat vindt ze vast geen goed idee.
Het kinderdagverblijf ziet er enorm luxe uit. Heel anders dan de crèche bij mij om de hoek. Een beetje onpersoonlijk ook. Ik krijg buikpijn als ik naar binnen loop. Doe ik er wel goed aan om Ella uit haar vertrouwde omgeving weg te halen? Is het wel verstandig om Linda zo buiten spel te zetten? En vooral: zal ik die 20.000 euro ooit aan Angela kunnen terugbetalen?
© The Stringpoint Group
bron: de Telegraaf