THE STRINGPOINT GROUP
’Ik steek mijn polsen naar voren en hij klikt de handboeien vast’
Maandag
De telefoon gaat. Het is Martijn van Story. Hij valt meteen met de deur in huis. „Hebben Leroy en jij weer iets met elkaar?” Ik denk na. Als ik ja zeg, sta ik woensdag in het blad. Dat ziet Mark hopelijk ook en dat maakt hem misschien wel jaloers. Maar ik geef Leroy dan misschien wel hoop, terwijl ik hem hooguit als seksbuddy wil. Want hm, wat is die man heerlijk in bed.
„Ik ben zijn manager en verder zijn we goede vrienden,” zeg ik. „Als je wil weten hoe Leroy er zelf in staat, moet je dat maar aan hem vragen.” Ik ben totaal niet verliefd op Leroy, maar als ik aan zijn naakte, gespierde lichaam denk, word ik wel meteen opgewonden. En zijn handboeien liggen klaar om gebruikt te worden.
Woensdag
Als ik met Ella door de supermarkt loop, zie ik mezelf levensgroot op de cover van Story in het tijdschriftenschap staan. Shit, Martijn heeft er geen gras over laten groeien. ‘Laura en Leroy weer bij elkaar?’ kopt het blad. Ik blader door het tijdschrift en word op mijn schouder getikt. Het is mijn enge overbuurman die absoluut geen anderhalve meter afstand houdt. Ik doe een stap naar achteren.
„Dat ben jij toch,” vraagt hij. „Heb je een nieuwe vriend?” Ik snauw dat het hem geen klap aangaat, gooi de Story in mijn karretje en loop door. Ik ben met kerstavond in mijn eentje, wat zal ik eten? Ik zie dat de zalm met proseccosaus in de aanbieding is. Dat dan maar. Ik zie als een berg tegen kerst op. Morgenavond ben ik alleen. Ella is dan bij Linda en haar familie. Afschuwelijk.
Thuis app ik een foto van de cover naar Leroy, Mark en Hans, de 62-jarige oude snoeperd met wie ik nog steeds app. Hij heeft inmiddels de hoop op een date opgegeven geloof ik. Ik gebruik hem nu als mijn online dagboek. Leroy stuurt meteen een smiley terug, maar Mark reageert ook. ‘Tja, mijn eigen schuld,’ zegt hij.
Ik app terug dat ik niks met Leroy heb, maar dat Mark zowel op kerstavond als op tweede kerstdag van harte welkom is, omdat ik dan toch alleen thuis ben. Hij appt terug dat hij op tweede kerstdag wel even een wandelingetje langs mijn huis kan maken. Mijn hart springt op. Een beter kerstcadeau zou ik me niet kunnen wensen.
Dan appt Leroy wat mijn plannen voor morgenavond zijn en waar ik zin in heb. Ik kijk om me heen. Ik wil vooral niet hier alleen in dit huis zijn. Zowel mijn moeder als Ella is morgen weg. Ik vind het helemaal niet leuk dat mijn dochter door Linda’s familie wordt ingepalmd en weet dat ik me morgenavond ontzettend verdrietig en alleen zal voelen. Dus app ik brutaal terug dat ik wel zin heb om een nachtje naar een hotel te gaan. En tot mijn verrassing zegt hij ja.
Donderdag
De taxi zet me voor de deur van het chique hotel af dat midden in de stad ligt. Na wekenlang alleen maar te hebben thuisgewerkt in een hoodie en joggingbroek, voelt het bijna onwennig om kousen, hoge hakken en make-up te dragen. Ik word bij de receptie met alle egards ontvangen. Het is nu al heerlijk om even in een andere omgeving te zijn. Ondanks het feit dat iedereen hier een mondkapje draagt, hoop ik Covid-19 even te kunnen vergeten. Ik vind die verhalen over de coronamutatie doodeng.
Ik klop aan op de deur van de hotelkamer en Leroy doet open. De kamer is indrukwekkend groot. Leroy draagt een duur uitziende pantalon en een hagelwit overhemd dat mooi afsteekt bij zijn donkere huid. „Ga zitten,” zegt hij. „Ik heb eten meegenomen.” Leroy haalt een doos met hapjes van de traiteur en een dure fles witte wijn met 2 glazen tevoorschijn. Ik heb geen honger, maar sla de bloemige wijn gulzig achterover.
„Sta op,” zegt Leroy als hij zijn eten op heeft. „Heb je de handboeien meegenomen?” Ik knik en overhandig ze hem. Op zijn aanwijzingen steek ik mijn polsen naar voren en hij klikt de handboeien vast. „Zo,” zegt hij schor. „Vanavond ben je mijn speeltje.” Hij kleedt me uit, neemt me mee naar het immens grote bed en vanaf dat moment lijkt het alsof ik in een draaikolk beland. Leroy bepaalt alles. Ik kan het alleen maar ondergaan en voelen hoe het genot bezit van me neemt en het ene na het andere orgasme me overspoelt.
Uiteindelijk lig ik uren later helemaal verzadigd in bed, klaar om in slaap te vallen als ik mijn telefoon hoor piepen. Eigenlijk kan ik me niet meer bewegen, maar misschien is er iets met Ella. Shit. Het is Mark. ‘Ik heb zin in je,’ appt hij. ‘Wat heb je aan? Kan ik je bellen?’
Op dat moment komt Leroy aangelopen. Hij heeft zijn overhemd weer aangetrokken. Het ziet er nog steeds smetteloos uit. Zijn ogen glinsteren en zijn blik is triomfantelijk. Hij ziet eruit alsof hij nog steeds zin heeft. „Zo,” gromt hij. „Ik heb pas één van mijn fantasieën uitgevoerd. Ben je al klaar voor de rest?” Ik kijk naar hem en dan weer naar mijn telefoon. Oeps. Hoe red ik me hieruit?
© The Stringpoint Group
bron: de Telegraaf