Dit is zo verschrikkelijk spannend. Mijn orgasme komt dan ook razendsnel. Mark en Leroy volgen daarna allebei vrijwel meteen. Mark knoopt zijn broek dicht, bedankt ons, steekt zijn hand uit en verdwijnt dan de trap af. Ik wil het liefst achter hem aanrennen, maar ik wil me niet te eager opstellen. Hij komt vast weer terug. Als hij daar aan toe is.
Woensdag
Het kinderdagverblijf is de komende vijf weken dicht. Dat komt me ontzettend slecht uit. Mijn moeder wil niet structureel oppassen omdat ze ’s avonds al zo vaak werkt, dus er zit niets anders op dan aan Linda te vragen of zij de komende tijd ook de maandag en dinsdag voor haar rekening kan nemen. Ondertussen chat ik nog steeds met Hans van 62, die regelmatig vraagt wanneer we kunnen afspreken. Hij moet maar genoegen nemen met verslagen van mijn avontuurtjes.
Ondertussen kan ik bijna nergens anders meer aan denken dan wat er tussen Mark, Leroy en mij is gebeurd. Ik heb meteen tegen Leroy gezegd dat dit een eenmalig avontuur was en dat ik het verder zakelijk tussen ons wil houden. Uiteindelijk kan ik het niet meer volhouden en app Mark dat ik in de war ben en dat ik hem wil spreken. Hij antwoordt niet.
Vrijdag
Ik voel me steeds ongelukkiger. Ik ben met Leroy en Tatjana aan het leuren langs redacties van tv-programma’s als Koffietijd en De Slimste Mens, maar ik krijg steeds terug dat de planning vol zit of dat er een actuele aanleiding moet zijn. De feestdagen doemen dreigend voor me op. Mijn zus wil niet dat ik kom. „Je mag maximaal drie gasten ontvangen,” snibt ze. „Dus de schoonouders en mamma komen, meer niet. Helaas geen plek voor jou dit jaar. Ik wil ook een dagje voor mijn gezin.”
Zoals het er dus nu naar uitziet, zit ik eerste kerstdag alleen met Ella, tweede kerstdag met Ella en mijn moeder en met Oud en Nieuw weet ik het nog niet. Fleur is hoogzwanger en met Angela heb ik ook al een tijdje geen contact meer. Volgens Leroy zijn er illegale feestjes genoeg, maar dat risico durf ik niet te nemen. Straks krijg ik corona en besmet ik mijn moeder of ben ikzelf wekenlang uit de running. Maar ik baal, ik baal, ik baal.
Dit is de zoveelste kerst dat ik als minnares van een getrouwde man alleen onder de boom zit, terwijl hij mooi weer aan het spelen is met zijn vrouw. Ik zie ze al helemaal zitten aan de feestelijk gedekte tafel. De meisjes gekleed in zachtroze jurkjes, Josien in een gewaad dat haar opbollende buikje goed doet uitkomen. Het is niet eerlijk. Mark eet van twee walletjes en ik heb niks.
Ik heb nog precies een week. Een week om te bedenken hoe ik ervoor kan zorgen dat Mark op eerste kerstdag niet bij zijn gezin op de bank doorbrengt, maar bij Ella en mij. Dat kan zowel goedschiks als kwaadschiks. Want dat ik niet alleen zal zijn dit jaar, dát staat vast.
© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf