THE STRINGPOINT GROUP

’Oeh, de vingers van mijn zwager winden me enorm op’

Vrijdag

Die foto van Pauline met Mark samen zit me zo dwars dat ik besluit reactie ’gezellig hoor’ onder de foto te plaatsen. Ik krijg meteen een appje van Pauline dat ze elkaar toevallig tegenkwamen in de kroeg en verder vraagt ze of het goed met me gaat en of we een keertje samen kunnen gaan lunchen. Ik spreek met haar af na mijn minivakantie op de Veluwe. En ik ben gerustgesteld. Als ze zo aardig doet zal ze toch niet achter Mark aanzitten?

Maandag

Mijn auto is helemaal volgepakt voor de midweek naar een bungalowpark op de Veluwe met Ella. Ik heb een gratis vakantie gekregen in ruil voor het plaatsen van wat stories en filmpjes op Instagram en TikTok. Nou, dat lijkt me niet heel moeilijk. Gelukkig lijkt het niet de hele week te gaan regenen en kunnen Ella en ik er lekker samen op uit. Ik heb er zin in.

Ik ben net voorbij Amersfoort als ik moet remmen voor een file. Ik schakel de koppeling terug naar z’n drie en dan gaat het fout. Wat ik ook doe, hij blijft hangen in drie en bovendien begint de auto enorm te stinken. Shit, shit, rijd ik daar in de kou met een tweejarige peuter op de achterbank. Het zweet breekt me uit en ik durf niet verder. Ik rijd voorzichtig naar de vluchtstrook, vis Ella uit haar stoeltje en ga achter de vangrail staan om de ANWB te bellen.

De mevrouw van de Wegenwacht zegt dat het erg druk is en dat het wel een uur kan duren voor er iemand komt. Ik krijs tegen haar dat ik een peuter bij me heb die kans loopt om te bevriezen. Ondertussen voel ik me schuldig dat ik mijn kind meeneem in een stokoude auto zonder die eerst goed te laten checken. Gelukkig is de monteur er binnen 20 minuten. Mijn versnellingsbak is totaal versleten. „Deze auto is een gevaar op de weg”, zegt hij streng en ik voel me nog schuldiger.

Garage

Mijn auto wordt naar de dichtstbijzijnde garage gesleept en daar hoor ik dat het tussen de 300 en 800 euro zal kosten om de koppeling te vervangen. En dat ie donderdag klaar is. Donderdag? Hoe kom ik dan in het bungalowpark? Een vervangende auto gaat me nog eens honderden euro’s kosten, geld dat ik niet heb. Er zit niets anders op dan iemand te vragen om me weg te brengen. Ik zie het ook niet zitten om met al die spullen en Ella in de bus en trein te stappen.

Foppe neemt niet op, die is vast les aan het geven, mijn zus en Fleur zijn aan het werk en nét als ik besluit om dan toch maar Mark te bellen, blijft mijn vinger hangen bij mijn zwager Maarten, die net boven Mark in mijn telefoonlijst staat. Die neemt wel meteen op. „Ik kom er meteen aan”, zegt hij. „Je boft dat ik nachtdienst heb.” Hij is er binnen drie kwartier. Ella straalt als ze hem ziet. Die is dol op haar oom.

„Je ziet er goed uit”, zegt Maarten terwijl hij naar me kijkt. Ik bloos. Sinds ik met Foppe date, voel ik me voortdurend onzeker dat ik niet afgetraind genoeg ben. Ik begin over zijn werk, daar praat hij altijd graag over. En voor ik het weet, zijn we in het bungalowpark. We doen wat boodschappen voor de lunch en terwijl ik de bedden opmaak en de koffers uitpak, komen er de heerlijkste geuren uit de keuken. Ik vergeet onmiddellijk mijn dieet als ik aanval op de uitsmijter met ham en kaas die hij heeft gebakken.

Spanning

Als Ella in bed ligt, voel ik weer de spanning die er tussen Maarten en mij hangt. Net als ik wil zeggen dat ik het nu verder wel red, doet hij een stap in mijn richting. „Ik wind je op hè”, zegt mijn zwager. Ik bloos weer. „Jij mij ook.” Hij duwt zijn lichaam tegen het mijne, zodat ik zijn hardheid kan voelen. Hij likt aan mijn oor en laat een spoor van kleine kusjes achter in mijn nek. Dan strelen zijn vingers mijn bovenbeen. Met een flinke ruk trekt hij mijn panty kapot. Hij steekt eerst één en dan twee vingers in me.

Oeh, de vingers van Maarten winden me inderdaad enorm op. Het liefst zou ik hem meesleuren naar mijn slaapkamer en urenlang de liefde met hem bedrijven. Maar nee, dat kan ik niet. Dat wil ik niet. Ik ga de relatie tussen mijn zus en mij niet weer verpesten. En ook de prille relatie tussen mij en Foppe niet. Bovendien heb ik me voorgenomen geen verhouding meer met een getrouwde man te beginnen. Dus ik duw hem met tegenzin weg.

„Sorry Maarten, maar ik kan dit niet”, zeg ik. „We kunnen dit Frederique niet aandoen. Dus ik denk dat het beter is als je nu gaat. Ontzettend bedankt dat je me hebt gered.” Even denk ik hoe ik het deze week in mijn eentje moet rooien zonder geld en zonder vervoer. Ik krijg er buikpijn van. Bleef hij maar hier. Maar hij knikt langzaam, doet een stap achteruit en trekt zijn jas aan. Nog één keertje trekt hij me tegen zich aan. En dan loopt hij weg.

© The Stringpoint Group

bron: de Telegraaf